وقتی حالت بده ، روحت بی پناهه می بینی هر کاری کردی اشتباهه وقتی کم کم به کسی وابسته می شی چون از شب بی نوازش خسته می شی وقت آروم شدنت خیلی بعیده اینجا یکی هست که به حرف هات گوش می ده برگرد به من مث پرنده ی که درختشو پیدا کنه برگرد به من مث کسی که شبونه هوس دریا کنه وقتی به جز شب هیچ رنگی تو نگات نیست وقتی کسی اندازه ی تنهاییات نیست وقتی گم می شی و می ترسی دوباره می فهمی هیشکی مثل من دوسِت نداره وقتی دلت به صد در بسته رسیده اینجا یکی هست که تو مشتش یه کلیده برگرد به من مث پرنده ی که درختشو پیدا کنه برگرد به من مث کسی که شبونه هوس دریا کنه